Sen gittin...
Şu sokaklar,
Bu şehir sustu içimde,
Adını hatırlayan çınarlar.
Bir yağmur başladı sonra,
Ne beni ıslattı ne toprağı,
Yangınımı söndürmek ister...
Sen gittin...
Bir şiir kaldı geriye,
Ne kadar yazsam eksik,
Ne kadar okusam yetersiz.
Ama kalbim unutmaz seni.
Bu yüzden her dize,
Hep aynı yere çıkar:
Sensizliğe...
Sonra ne kaldı geriye?
Suskun odalar, terk edilmiş yollar,
Senin olmadığın bu şehir.
Ve içimde büyüyen kimsesizlik.
Bir mevsim geçti aramızdan,
Adın yok, rengin yok,
Sadece eksikliğin var.
Aşk
Kayıt Tarihi : 6.12.2024 19:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!