Sensiz Şehir Şiiri - Veysel Tetik

Bilmem hatırlarmısın bundan bir kaç sene önce

ben senden ayrılırsam ölürüm demiştim

sensiz yaşayamam dediğimde büyük laf etme demiştin

sensiz bu şehirde içtiğim bir bardak su bile aci yaşamak zindan

bu sevdiğim sokaklar sen varken güzel

sen yokken her yer kapkaranlık

seninle bu şehir eşsiz sensiz kabus terkedilişe mahkum harabe olur.

ve gittin.

şimdi ben yalnız şehir yalnız sokaklar sessiz

ve sensiz bir hayat olmadı olmayacak mahşere kadar.

Çünkü bu şehir senin varlığınla bende eşsizleşti

şimdi sen yoksun özgürlüğünü kaybetmiş yalnız

mahkum gibi bir başıma koca şehirde yalnızlaştım sensizliğinde.

artık veda zamanı bendeki o eşsiz tarife son sözüm

benden aldıklarını koy bir şişeye ve bırak met cezir bir denize

bendeki umut işte...
elveda güzel...