Sensiz ve sessiz uyandığım ilk sabah bu
Günün erken saatlerinde huzursuzum
Kulağımda yarım kalan mutluluğun uğultusu
Gittiğinden bu yana uyusam da uykusuzum.
Döktüm bitti yok artık o sevmediğin nevalem
Ellerim sevdiğin gibi yastığımın altında
Duymasın gittiğini kimse, eş dost el alem
Dönmez yolun yolcusu durmaz artık yanımda.
Hafızamda son gülüş son mis kokan kokun var
Kulağımda dinmeyen sensizliğin hazin sesi
Senle cennet olan yer sensiz şimdi bana dar
Yazmaz artık kalemim sensiz yoktur hevesi.
Kayıt Tarihi : 16.3.2021 18:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muratcan Çelikgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/03/16/sensiz-sabah-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!