Kasım 1950 Yalacık. Dörtdivan-BOLU. Ayvalı-ANKARA
Karanlık çöktü, vakit akşam.
Caddeler boş, sokaklar ıssız.
Ortalıkda dolaşan,
Ölüm sessizliği yalnız.
Pencereden süzülen hava,
Nasıl da boğucu.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta