Nerden başlıcamı bilmiyorum ne söylemem gerek nasıl anlatayım kestiremiyorum...
Hangi cümleleri kursam yada hiç konuşmasam sadece yüzüne baksam...
Ellerinden tutup yada direk boynuna sımsıkı sarılıp ağlasam mesela...
Anlayabilirmisin içimdeki bitmeyen acılarımı kırıklarımı nefes alayamayışımı...
Çok yorgunum kalbim ruhum bedenim hatta beynim bile yorgun tarifi yok...
Bazen uyumak ve bir daha uyanmamak istiyorum hiç dokunmasınlar öylece kalayım...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta