Kaybolan Vuslat Şiiri - Çağın Cem Saper

Bu naçizane hayatımda sadece sana baktım,
seni gördüm,
seni sevdim.
Kalbim durana dek saçlarının güzelliğiyle,
yüzünün parıltısıyla sevdim seni.
Sana duydum o kalben sevgiyi,
kalben eşi.
Ruhum başka bir zamanda yanıp kavruluyor.
Seni görünce...
Ölüm bile bile şahlanıyor içimde.
Sessizce...
Daha çok istiyorum seni, sesini, yüzünü
Ama izin vermiyorsun, konuşmuyorsun,
Put gibi kalıyorsun hep karşımda...
Ayaklarım tutmaz harap revan olmuş karşında... Gözlerim gözlerine değemiyor...
İçim tir tir titriyor sana bakarken..
Ruhum çıktı çıkacak bedenimden...
Ölüm çağırıyor beni duyuyorum, hissediyorum..
Ama gitmeden de son bir kez yüzüne her şeyi haykırmak istiyorum ağlaya ağlaya...
Hala sana nasıl bakamadığımı, nasıl gözlerimi kaçırdığımı, nasıl seni sevdiğimi haykırmak istiyorum
sana karşı...
Ama en çokta neyi bilmek istiyorum biliyor musun?
Benimle neden konuşmadığını, neden bakmadığını, neden selamını kestiğini bilmek istiyorum
o güzel aklında...
Yüreği harap olmuş gidiyorum ölüme sensiz...
Ruhu bedenden ayrılmış gidiyorum sessiz..
Seni sevdim, yalnızca seni hep sevdim...
Sen ki benim en güzel şiirim,
Sen ki benim en güzel şarkım,
Sen ki benim en güzel mısram,
Sen ki benim her şeyim...
Kaybolan hayatımda bile sevdim seni.
Ölüm bile beni senden ayırana dek...
Sevdim.
Çok sevdim seni...
Ama artık her şey anlamını yitirdi güzelim...
YİTİRDİ.