Sensiz Olmuyor Şiiri - Ayşe Manav

Sensiz olmuyor,
Gökyüzü ve ay huzur vermiyor,
Yıldız tozları dökülürken geceye,
Gözlerimde hayalin beliriyor,
Sen gideli buralar ıssız ve tenha,
Kış ayazında gözlerim gülmüyor,
Senmişsin meğer huzurum, umudum,
Gözlerimde parlayan yıldızım,
Senmişsin güzdüz niyetine ışığım,
Sensiz gün bitmiyor,
Sabah olmuyor.

Sensiz olmuyor,
Hasretin dolaşırken her hücremde,
Sözlerin avutmuyor,
Baktığım, yürüdüğüm,
Gezdiğim her köşe başında,
Hayalini takıp koluna
Özlemin nöbet tutuyor,
Sancısı düşerken geceye yokluğunun,
Sararmış resimler avutmuyor,
Toz duman savrulurken umutlar,
Her kaldırım taşına sözlerim dökülüyor,

Sensiz olmuyor,
Ayak izlerini takip ederken deniz kenarında,
Dalgalarla koşarken fısıltılar kıyılarıma,
Saçılmışken anılar dört bir yana
ve hasret cümleleri savrulmuşken hoyratça,
Deli bir ruzgarla kaçışırken gülüşlerim
ve firar etmişken düşüncelerim,
Yüzüm gülmüyor,
Giderken söz vermiştim sana,
Olmuyor işte, olmuyor.
Saatler sensizlikte duruyor.

03.04.2008