Sensiz Ölmeyeceğim Şiiri - Emine Sönmez

SENSİZ ÖLMEYECEĞİM

Vademin dolmasına yardımcı oluyorsun,
Su olsan bana akmaz, testiye doluyorsun,
Beni yasa boğmayı marifet sanıyorsun,
Öldürmene razıyım, boyun eğmeyeceğim.

Bir gun bu beden çürür, toprak olur giderim,
Kalmayacak o zaman, ne derdim, ne kederim,
Çekmesini bilirim, eğer buysa kaderim,
İrem bağında sensiz, güller dermeyeceğim.

İçimde bir yangın var, ciğerim kebap oldu,
Aktıtça yüreğime, çıkılmaz girdap oldu,
Ömrümün son demiydi, bir günde harap oldu,
Gitti beni unuttu, belki görmeyeceğim.

Yeniden bahar gelse, mevsim dönse tersine,
Arasa bie kez daha, hasret kaldım sesine,
Karlı dağlar saf durur gönlümün neşesine,
Divaneye döndürse, ele vermeyeceğim.

Gönlünde bir yer ayır, layık görme toprağı,
Senin için açmıştım, kuru dala yaprağı,
Kavuştuk diyemeden geldi ayrılık çağı,
Gel de bir yudum su ver, sensiz ölmeyeceğim.