Sensiz Ölmek Yoruyor Bedenimi

bir küheylan hasreti ile sar bedenimi
kuşlar acıyarak baksın yorgun kanatlarıma
derin hasret tan ağrırken çıkmışsa sokağa
ben şehirsiz, caddesiz, vatansız kaldım yapayalnızca.

sen, sen mutluluk özlemi.
içerden bakışlım, içerden yeşil gözlüm,
sana dışardan dokunmak ne zormuş.
inci taneli bileklerine şimdilerde uçsuz bucaksız karlar konmuş.

ben, ben seni yaşarken hasret evinde
sen şimdilerde kime yar olmuş
bin yıl kan ağladım, baksana bulutlar nerede
yorgunum, sensiz ölmek yoruyor bedenimi.