Sensiz Olmaz Şiiri - Cevdet İnci

Sustum çünkü çaresiz ve yalnızdım,
Vurdular canımı yaktılar defalarca,
Karanlık kuyularda hapis kaldım,
Canımı yaktılar acımadan hunharca.

Beni hiç affetmedi zalim insanlar,
Oysa ki ben garip yetim büyüdüm,
Sel oldu taştı gönlüme akan yaşlar,
Ben en büyük acıyı o gidince gördüm.

Öleyim mi yoksa kendimi yasa mı boğayım,
Yaşamak zor gelir ne yapsam bilemem,
En iyisi mi kendimi kör kuyuda bırakayım,
Çünkü ben bir daha başka yar sevemem.