bahar gelse de,
papatyalar açsa da
gözlerin, ah o gözlerin
beni benden alan gözlerin olmassa
ne baharım gelir
ne papatyalarım açar.
gözlerim yokluğundan kör olur
kulaklarım işitmez olur
ah o gözlerin var ya beni benden alan gözlerin,
aşk kokan mis kokun,
gül gibi yüzün onlar olmassa bende sensizim,
sen herşeyimsin
papatya yaprağı bile sensizken solar,
gülün dikeni bile sen yokken ağlar
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi