Sensiz olmak Şiiri - Mustafa Dinler

Sensiz olmak…
Çekilmez,
pirinç ayıklamak gibi,
bu bir kadın işi.

Sensiz olmak…
Zor çok zor; yaşanmaz
sensiz.
Bin çiçekli bir ağacın
Yaprakla yapamayacağı gibi,
insanın
bir tek oksijen molekülüyle
nefes alamayacağı gibi,
ve insanın kendi gözleriyle kendine
bakamayacağı gibi.

Sen sensizliği bilir misin?
Sensizlik;
senden uzak,
bomboş bir ormanın tam ortasında
ve yalnız ağanın
‘’kimsesizlik’’ tarlasında
ekilmemiş buğdayları harman etmek.
Ve suyu
hiç kimsenin bilmediği bir kuyu
verecek sana.
Bu zulüm,
bu sensizlik
yalnız bana,
ve an gelir
sessizlik ve sensizlik
hiç bitmeyecekmiş gibi gelir insana.

Sensiz olmak;
soluğunu
yalnızlar meyhanesinde almak,
sensizliği düşünmek
sonsuzluğa dalmak.
Ve kendin söyleyip
Kendin dinlemek
Eski bir aşk türküsünü.

Ah sensizlik!
Ah yalnızlık!
Ne bir ses,
ne bir nefes? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?