Sensiz olmak Şiiri - Nuray Tığlı

Biter mi mesafeler,
Aramızda ki uzaklık,
Tam bitti derken,
Elim eline değecekken.
Yanağımda nefesini hissederken,
Avuçlarım sıcacıkken,
Aniden uyanır mıyım?
Yeniden başa dönülür mü?
Dipsiz yalnızlığıma esir olur muyum?
Öyle çaresizim ki,
Bir nefes, bir ses arıyorum,
Yalnızlığımda bana yoldaş olacak,
Derdimi unutturacak.
Ama olmuyor ki,
Bu yalnızlık, bu ıstırap bitmiyor ki,
Seni unutmak,
Sensiz olmak bu kadar zor mu?
Sensiz bir hayat,
Kansız bir damar,
Kalpsiz bir vücut sanki.
Senmişsin bana can veren,
Hayat veren, yaşama bağlayan.
Elim varmıyor hiçbir şeye,
Uykular haram oldu,
Bitmiyor bu karanlık gece.
Meğer senmişsin yemeğimin tadı, tuzu,
Evimin neşesi, mutluluğu.
Umutla başlayan sabahım,
Hasretle beklenen akşamım.
Hep senle varmış,
Hep senle yaşanırmış,
Seninle güzelmiş hayatım.
Şimdi ise yalnızlık.
Bir aklım bitir diyor bu ayrılığı,
Bu yolları, ızdırabı.
Diğeri boş ver, hata sende mi?
Sen mi istedin sadece,
O da istemedi mi?
Bir ayağım git diyor,diğeri gitme,
Dayanamazken çaresizliğe.
Bir elim tut diyor ellerini,
Bırakma kaçamasın bir daha,
Diğeri bırak tutma,
Zorla güzellik olmaz ki.
Bir gönlüm sev diyor,
Güzel günlerin hatırına,
Diğeri sevme,
Sevseydi seni gitmezdi.
Yinede bir aklım affet diyor,
Diğeri etme.
Sence?