Sensiz Olmadı Şiiri - Atilla Yükün

Akşam güneşinin loş ışıklarında
Yürüdüm olmadı, durdum olmadı
Bir sel başladı akan gönlüme…
Bulup da yaşlarını sildim olmadı.

Hakikat birdi; umutlar yığın, yığın
Karanlığa gömülen yalnızlığımın…
Çatlamış dudaklardan çıkan ıslığın
Üfledim olmadı, kestim olmadı.

Sokak lambalarında seli durduran,
Süzülen şarap gibi olmuştu zaman
Biliyorum gelmezsin sen; o ışıklardan
Ağladım olmadı, sustum olmadı.

Yaslandım sonra gövdesine koca çınarın.
Dalı verdim sesine düşen yaprakların…
Beni kahredip de bitmeyen inatların.
Barıştım olmadı, küstüm olmadı…