Sensiz Olamadım Gitti Şiiri - Hasan Özünal

Tencerene bir kapak,
Sabahına tan, şafak,
Saçlarına tel tarak,
Olamadım gitti.

Bardağında serin su,
Gecelerinin uykusu,
Leylamın tek tutkusu,
Olamadım gitti.

Bahtında bir felek,
Bostanında kelek,
Dilinde tek bir dilek,
Olamadım gitti.

Kulağında bir türkü,
Sırtında samur kürkü,
Geleceğinde ülkü,
Olamadım gitti.

Boynunda bir mercan,
İçinde bir heyecan,
Sağ yanında bir can,
Olamadım gitti.

Pencerende gün ışığı,
Yemeğinin bal kaşığı,
Gönlünün bir aşığı,
Olamadım gitti.

Kaleminde tek hece,
Bulmacanda bilmece,
Zemheride bir gece,
Olamadım gitti.

Saçında bir kar tanesi,
Rehberinin bir hanesi,
Ciğerinin bir paresi,
Olamadım gitti.

Bilmem kaç milyar içinde,
Her biri bin bir biçimde,
Ruhuna eş seçiminde,
Olamadım gitti.

Bilmem kaç milyar içinde,
Her biri bin bir biçimde,
Bilirsin sensiz ben bir hiçim de;
Sensiz olamadım gitti…

Hasan ÖZÜNAL
(Karaman – 2015)