'Sensiz ne yapardım ben' deriz bazen..
İnsan tatmadığı bir yemeğin
Koklamadığı bir çiçeğin
Duymadığı bir melodinin
Görmediği bir güzelliğin özlemini duyar mı hiç?
İşte asıl ikilem de burda başlar ya insanoğlunda..
Ve işte bunun için hep derim ya
'keşme bir köylü kızı olsaydım' diye.
Çok bilmek, çok istemektir
Çok görmek, çok özlemektir
Çok sevmek, çok acı çekmektir.
Çoğaldıkça parçalanır, parçalandıkça mutsuz olur insan.
Bir arada tutmak ister her parçayı, ama yoktur ki olanak, imkan.
Hal böyle olunca da başlar yürekte bir isyan..
Dostlar harika, ayrılması zor,
Yaşam harika, ayakta kalması zor,
Sevmek kolay, vazgeçmek ise çok zor.
Dostlara vakit ayırmalı
Ayakta kalmak için çok çalışmalı
Sevdiklerini kaybetmemek için ise çok fazla özveride bulunmalı..
Zaten bütün meselede hepsini aynı anda nasıl yapmalı?
En iyisi herşeyi olduğunca kabullenip yürekte yaşatmalı..
13.09.2002
Özgül ÖzyılmazKayıt Tarihi : 19.12.2002 15:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!