Sensiz ne gün, ne de gece bitiyor!
Öylesine seyrediyorum bom boş dünyamı.
Güneş bir kere doğmaya görsün,
Çiçekler soluyor, güller soluyor,
Mevsimler geçiyor, yıllar geçiyor,
Şakaklarıma da birkaç beyaz düşüyor,
Dayanamıyorum; Sensizliğe alışamıyorum,
Her gece; her gece kendimi idam sehpasında asıyorum…
Kayıt Tarihi : 10.2.2006 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!