Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu güzel eserinizi Güldeste siir grubu /muzla paylasiyorum hocam... Harikasiniz...
valla ben artık sustum siz şiir deyin şarkı deyin ben aşkın sevdanın sözleri diyorum-şarkılar susmuş sensiz namelerde hüzün var-duygular bu kadar açık ve sade anlatılır .ağlamamak elde değil yüreğinize sağlık her sabah güneş o güzel gönlünüze doğsun
bende böyle yazabilecekmiyim diye nasıl imrenilmez.10 puan saygı ve selamlar
Yüreğinize sağlık hocam güzel bir şiir her şeyden önce...hece ölçüsü uyum içinde,güfteniz gayet güzel bestelenmiş.Okuyanında yüreğine sağlık.Muhabbetle...
İçli bir keman gibi ruhumda inler gece
Dünya bir meyhanedir gönül meyden içince
Her nefesi su gibi kıymetlidir hayatın
Cananın bakışları seven kalbi delince.
Hepimiz Züleyha’yız Yusuf aşkıyla yanan
O sevgili kim bilir hangi gönülde canan
Küllenmiş bir kor gibi yanar sinemde o yar
Doğmayan güneşimsin aşkında hep hasret var.
Hangi geceyi saklar kalbini yakan sevdan
Tüllenen harelerde hayalindir tutuşan
Kaç gece böyle geçti sensiz halim perişan
Dön gel artık sevgili kalmadı bende derman.
Şarkılar susmuş sensiz nağmelerde hüzün var
Aşk gönül deryasında hep Leyla’sını arar
Sen gülmeyen bahtımın efkârısın kalbimde
Ömrümce beklerim ben sen bana dönmesen de.
*********
YIILARCA HEM OKUNUP HEM DİNLENİRKEN DUYGULARI HAYAL EDECEK MÜKEMMEL ESER.TAM PUAN.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
olağanüstü bir şiir ve şarkı..Bu güzel yüreğe , bu güzel sese ve müziğe kelimeler artık kifayetsiz kalıyor. Kutlarım hepinizi. yüreğinize gönlünüze, sesinize, emeğinize sağlık..Saygılarımı sunuyorum emeği geçen herkese ...
İbrahim hocam müthiş bir şarkı, çook beğendim..Yüreğinizden dökülen duygulu nağmeleriniz eksik olmasın...Yorumlayan arkadaş ta çook güzel yorumlamış, yüreğine sağlık Bu şarkıyı Ebru Gündeş'ten dinlemek başka olurdu...İnşallah o da olur...Tekrar teşekkürler bu güzel eseri kazandıran yüreklere...+10 / Ant.
Saygılar değerli hocam...
Şarkılar susmuş sensiz nağmelerde hüzün var
Aşk gönül deryasında hep Leyla’sını arar
Sen gülmeyen bahtımın efkârısın kalbimde
Ömrümce beklerim ben sen bana dönmesen de
Harika dizelerdi.yüreğinize sağlık.kutluyorum.tam puan.saygılarımla...
Şarkılar susmuş sensiz nağmelerde hüzün var
Aşk gönül deryasında hep Leyla’sını arar
Sen gülmeyen bahtımın efkârısın kalbimde
Ömrümce beklerim ben sen bana dönmesen de.
ya ya gerçek sevgi budur işte ve içinde usulca bir aşk taşır...
bilseniz akşam ve siz nasıl da bahara hüzün kattınız hem de en erdemlisinden ve bitimsiz...
tebriklerimle...
Harika.Kutlarim.Yüreginize, kaleminize ve emeginize saglik
Bu şiir ile ilgili 214 tane yorum bulunmakta