Sensiz Mürekkepler Şiiri - Ahmet Levent Ay

Şimdi bana mı soruyorsun, “Neden olmadı? ” diye...
Koskoca bir ömrü, “Neden? ”lerde boğdum ben.
Bir dolu kahır oldu, senden bana hediye...
Hediyenden mağdurum, gel al onları benden,
Şimdi muhtaç mı oldun, az gördüğün sevgiye?
Geçmişe sözüm geçmez, bir şey gelmez elimden...
Önceden unutturup, sonradan ihtar niye?
Çöpe attın her şeyi, üstelik “hiç” yüzünden...

Hüzünden usanalı çok zaman oldu, gelme!
Çoktan beri ayrıyız, eski bir dosttur keder,
Eğer geri alacaksan, ne olur, bir daha verme...
İkincisinin acısı, birincisinden beter,
Eğer geri gideceksen, ne olur, bir daha gelme!
Bu kadar oyun fazla, bu kadar gelgit yeter!
Ne kadar seni sevsem de, ne olur, sen beni sevme.
Senin beni sevmen, terk etmeden de beter.

Yıktığın duvarlara bakmaya mı geldin yoksa?
İşte senden kalanlar, işte benim enkazım!
Gel de neşeyle tepin, eğer canın çekiyorsa,
Keder payıma düşmüş, sana sanki ne lazım!
Ben kızarım aklıma, yerinde duruyorsa...
Gül, oyna, gülümse dur; kendime benim nazım,
Sen yaşamaya devam et, buna hayat deniyorsa.
Sensiz mürekkeplerle yazılmış benim yazım...