Sensiz Kimsesizliğime 8 Şiiri - Zekeriye ...

E - 13

Yalnız bir odadan yağmurun akışını seyrettim toprağa
Sensiz beni hayata bağlayan şefkat meleğini kaybettim
Kapılışını fark ettim önce kendi gökyüzümün ebemkuşağına
Bir süvari gibi Asya steplerinde bitirdim bütün ömrümü
Altaylarda Himalayalara çarpıldı kaldı hakikat güneşim
Kimsesizliğim boynumda pranga oldu garipliğim kelepçe
Dert kadehini atayım dedim yine garip bir derde bağlandım
Bir şüphe düştü aklıma her gece kıvrandım yandıkça yandım
Bir zemheri gecesi akşam karanlığında ay vurdu yüzüme
Derdi sevmeye derde düşünce başladım ıslandı aynalar
Bir kış günü baharı yaşadım bir yaz günü kış geçirdim
Yerde bir yıldız buldum tuhaf tuhaf baktım gökyüzüne
Kumsallara bir martı gibi çığlık attım arttı sitemkarlığım
Çölde susayan kervanın yolunu ben kestim bir harami gibi
Tusunamilere sebep oldu çoğalınca dosta gönül koymuşluğum
Anlamsızlıklara sebep oldu küllenince bütün kahrolmuşluğum

Zekeriye Tek- Darıca