Sensiz Kimsesizliğime 11 Şiiri - Zekeriy ...

U - 26

Hasretin şehrin kara taşlı duvarlarını yüreğime bağladı.
Güneş ufukta guruba çalarken ayrılık yüreğimi dağladı.
…
Sevdamı kazıdım da yaraladım bütün ağaçlarını şehrin
Sustukça sarıldım halkalarına yıkılmaz bir koca çınarın
Derde salınışına kapıldım seyrine aldandım her gecenin
Tıpkı son düşen yaprak gibi suyuna bulandım her sabah
Yolunu kaybettim her gün iç çekerek su içtiğim pınarın
Manasızca bakındım geçerken her gün indiğim durağa
Manasızca avuttum kendimi, düşerken kahrolası boşluğa
İskeleye adım attığım vakit öğrendim ilk aldanmışlığımı benim
Bu şehrin bindiğim bütün feribotlarını ben çocukça taşladım
Gecenin içinde karanlığa hapsolup sensiz mevsimleri dışladım
Geleceğin günü her geçen gün ben hep sabırsızca bekledim
Sen gelmeyince olduğum yere yıkıldım sensizliğe ağladım
Gülüm yokluğunla öldüm dirildim varlığınla güldüm sevindim
Her giden yolcuya sensiz nasıl gönül koydum nasıl uğurladım
Nasıl ağıt yaktım bir bilsen sensiz hiç kimsesizliğime benim
Nasıl dolaştım bir serseri gibi bütün kör karanlık sokakları
Her gün seni görmek hevesiyle uyandım kaç gece uykulardan
Öylece kalakaldım eli bağlı şaşkın öylece oldum perişan büsbütün
Döndüm yine aynı şiirin aynı mısrasına takılıp ezberledim
Yine aynı noktada duraksadım yine aynı surete âşık oldum
...
Gönlüm ne kadar da hüzünlü geceler ne kadar da uzunmuş
Ben sonradan anladım her gece yüreğime hasret dokunmuş
...

Zekeriye Tek
Darıca