Sensiz Kimsesizliğime 10 Şiiri - Zekeriy ...

Y - 0

Her güzel şiirin ayrılık kokan mısralarına dökülüyor gözyaşlarım
Bir şubat akşamı yine yokluğunla ıslanıyor siyah kaldırım taşları
Her ayaz vurduğunda yüzüme, gülmeyi unutup çatılıyor kaşlarım
Yalnızlığı yudumluyor yine ellerim, yine korku saçıyor bakışlarım
Derde mahkûm bir tutsağın son umudu oldu bugün unutkanlığım
Şimdi bütün tatlı sözlerin sensiz hiç bir anlamı kalmadı gitti
Yağan yağmur yağmaz oldu, yanan ateş yanmaz oldu kayboldu
Düğümlendi boğazımda hıçkırıklar, her akşam yalan oldu güller
Münker Nekir aldı götürdü, kendi hesabımda bir şey kalmadı
Sensiz ritmini bozdu kalp atışlarım sensiz sabrı tüketti sigaram
Zamanla çukurlaştı aynalar, var olma telaşına kapıldı kâinat
Pervane özlemiyle yandı avuçlarım, peşimde bütün bir mahlûkat
Yıllar sonra hicabın perdesini araladı tek kanatlı güvercinler
Yılların avuntusuyla baktı gözlerim, asırlık yorgun yüzüme
Gelip aklıma sensiz kimsesizliğim, gönlüm yalnızlığa dayandı
Yokluğunla yere battı yokluğunla karanlıklara boğuldu koca kıtalar
Varlığınla değer buldu emellerim varlığınla son buldu hicran ateşim
Aklım mantıksızlığın çölüne düşünce yorgun mecalsiz ve sapsarı
Bir divane gibi birden apansız deviriverdi bütün şirazeyi perişan
Bir yağmur sonrası hüznü tattı gözlerim, susuz kaldı dudaklarım
Bekler gibi yine yıkık bir viraneyi, sensiz hasret içinde yollarım
Varlık denizinden iki yudum su içtim, gönlüm dünyalara küstü
Bir başına yakalandı, ram oldu bu derin hastalığa hayallerim
Bilmezsin sen tabi beni her akşam hangi düşünceler uğurladı
Bilmezsin tabi beni her sabah kaç minare de kaç ezan sesi karşıladı

Zekeriye Tek- Darıca