Sensiz Kendimi Tanımlayamam

bu gün sabahların en güzeli
güneşin ışıltısı içimi ısıttı
yüreğim ve nefes boşluğum
seninle doldu taştı
seni andıkça içim ürperdi
usulca iki damla yaş düştü yanağıma
'ellerini serin bir yaz gecesinde'
kaygısızca tutup, öpmek ne güzeldi
başını iki elimin arasına alıp
yüzüne sonsuz bir saadet içinde bakmak
sonra alnına kondurup bir öpücüğü
o kahverengi gözlerini gözlerimde
sabitleyip uzun uzun, ilk kez görür gibi
dosyasıya bakmak ve bakmak...
nasıl tarif edilir bu sevda
ne ile ölçülür seni sevmenin ölçütü
karşılığı nedir bu çığ gibi büyüyen sevginin
bana 'beni ne kadar seviyorsun' diyorsun
bu sorunun cevabını vermek ne kadar zor
çünkü sevmek karşılıksız ve ölesiye
dağlar kadar, denizler ve gökyüzü büyüklüğünce
seni seviyorum nur yüzlüm, hüzün bakışlım
ne olur bana bu soruyu bir daha sorma
kendimi çok yorucu bir sınavda hissediyorum
sana kelimelerle anlatamadığım kadar çok
inan ki yerküre ve gökyüzü hacmi kadar
sevdiğimi ve sevgimin giderek kökleştiği doğrudur
daha başka nasıl tarif edebilirim
yaşamı sensiz düşünmek öyle imkansız ki
sen olmazsan bu şiirler olamazdı
benim bu virane gönlüm mutluluktan coşamaz
sensiz kendimi tanımlayamam yani
etrafa pozitif enerji ve olumlu düşüncem
inan bir tanem sensiz kuru bir ağacın
çürümüş bir bedenin içinde ölü bir insan
kederle, hüzünle kendisini paralayan
içe kapanık ve karamsarlıklar çoğaltan
öylesine yaşayan biri olmaktan öteye gidemezdim
seni seviyorum ve sevgimin karşılığını görüyorum
bundan iyisi can sağlığı kırmızı gülüm.

İzmit - 16.06.2002 08:11