Sensiz Kalmak Şiiri - Bülent Erkigün

Her zaman ki gibi askerliği düşünüyorum.
Sensizlik bir mızrak gibi saplanacak kalbime.
O son anımızı düşünüyorum,
O seni koyup gidişimi,
İlk defa bu kadar üzüldüm dünyaya geldiğime

Askerlik! Kaçınılmaz son,
O soğuk kelime bir gün ucuz bir fahişe gibi koynuma girecek,
Bedenimde gezinecek pis ve iğrenç elleri,
Vücudumu saracak.

Seni bırakıp gitmenin hüznünü ben yaşarım,
Çünkü ben seninle bildim kendimi,
Sende sevdim,
Senin yanında, seninle değerlendi kısıtlı zamanlarım.

Ne acı gün kadehlerin boş kalması,
Şarkıların yarım,
Benim korkum askerlik değil,
Seni yalnız bırakmak,
Sensiz kalmak.