Sensiz Kalınca Şiiri - Kemal Tekir

Sensiz kalınca yüreğim,
Döner yangın yerine,
Yanar bedenim yanar,
Kavrulurum ateşte.

Sensiz kalınca Güneş,
Doğmaz gönül bahçeme,
Kuru bir yaprak gibi,
Savrulurum yerlerde.

Sensiz kalınca yine,
Daral gelir içime.
Sığınırım efkarlı,
Şarkılara,türkülere.

Sensiz kalınca sanki,
Düşerim boşluklara.
Elim ,dolaşır ayağıma,
Dönerim garip şaşkına.

Sensiz kalınca sanki,
Tutulurum sıtmaya,
Üşürüm ben titrerim,
Buz keserim adeta.

Sensiz kalınca,yalnız,
Serap görmeye başlarım,
Senin yerine hayaline,
Sıkıca sarılırım.

Sensiz kalınca uykular,
Haram olur artık bana,
Sensiz yaşayan ölüden,
Farkım kalmaz adeta.
Kemal Tekir