Sensiz Kaldım Şiiri - Zeynep Zerrin Cantürk

Sensiz Kaldım

Aylardan Aralıktı, günlerden çarşamba
Tamda öğlen saatiydi, gittiğini söylediler
Veda edebilmek için çok yalvardım, dinlemediler
Giderken yüreğimi, benliğimide alıp gidiyordun
Ben haykırarak ağlarken gidişine
Ertesi gün insaf edip izin verdiler, vedalaşabilmeme
Hava buz gibi, ölüm gibi soğuktu
Yüreğim gidişinin acısından,
Ruhum senin peşinden gidiyorduda
Ben hissedemedim havanın nasıl olduğunu
Sırılsıklam ıslanmışım, ayaklarımda ince bir ayakkabı varmış
Hiç ama hiçbirşey hissedemedim
Gidişinin ardında öylece bakakaldım
Oysaki sana sımsıkı sarılmayı
Seni doya doya öpebilmeyi,
Herzamanki gibi başbaşa oturup,
Sen anlatırken, seni dinlemeyi
Dinlemediğim zamanlarda sitemlerini duyabilmeyi
Umutsuzca bekledim günlerce haftalarca
Aslında inanmamıştım gidişine
Olsa olsa bu bir kabustur diyordum
Sabah olunca hafifçe dokunup bana
Sessizce fısıldarcasına
Gülümseyerek günaydın deyip
Kahvalltını ve hazırlanmana yardım etmemi isteyecektin
Gelmedin canımdan can kızım
Artık resimlerinde kaldı tebessümlerin
Bak yine geldi 17 Şubat yaşgünün
Seni çok seviyorum biricik kızım Gizemim

Zeynep Zerrin Cantürk
Kayıt Tarihi : 11.3.2011 16:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Zeynep Zerrin Cantürk