Sensiz kaldığım ilk gece

Sen giderken üzüldüm
Belki yarım kaldım gittiğinde
Sen yokken kendimle başbaşaydım
Yalnızdım, kendimle dertleştim
Meğer ben neymişim sen yokken anladım.
Yokluğunda kendimi tanıma fırsatı buldum;
Oysa ki ne çok üzülmüştüm sen giderken.
AĞLARIM!
Sabaha kadar...
Belki günlerce, belki haftalarca, belki de aylarca...
Ama mutlaka bir gün silerim gözyaşlarımı.
UNUTURUM!
neler unutulmadı ki dünyada
Silerim bir kalemde
Zor da olsa yaparım
Neleri silmedik ki yüreğimizden.
Güneş doğar yeni bir gün başlar
Yaşamaya, gülmeye, ayakta durmaya devam ederim
Bilirsin kolay kolay yıkılmam
Bilirsin her şeye rağmen dimdik kalabilirim
Ama bilemezsin ki içimi
Bilemezsin ki içimde kopan fırtınaları,
Depremleri, yağan yamurları...
Bilemezsin içimdeki çöküntü, felaketleri
- - -
Giderken portakal çiçeği kokulu heyecanlarımı götürdün
Maviye boyadığım gökyüzümü, kuşlarımı da yanına almışsın.
Ama bir şeyi unutmuşsun,
YILDIZLARI!
Onlar hala gökyüzünde bana parlıyor.
Onları da götürseydin ya yanında!
Bak güneş doğmaya başlıyor;
Senin için yeni bir gün,
Benim içinse yeni bir hayat başlıyor.
Kendime yeni yıldızlar da çizerdim,
Yeni bir dünya kurduğum gibi!

SENSİZ
ELBETTE ÖLMEM,

AMA İNAN
KALBİM KEKELER