Sensiz Kalan Mutluluğum Şiiri - Hasan Akkuş

Hayran olmak kelimesi belki anlatabilirdi bir şeyleri,
Uslanmaz yüreğime kilit vurmam gerçekten gereklimiydi?
Razı olmam lazım beklide kaderime,
Razı olmam İstesem de istemesem de.
Peki hayallerim ümitlerim beklentilerim ne olacaktı?
Ebedi olmayı diliyorken gönlünde…

Bazen hayat o kadar karmaşık ki,
Uzayan hayallerime kestirme yol ararken kayboluyorum.
Harfler, Rakamlar, kelimeler ne kadar anlatabilir;
İcra edebilir, tasvir edebilir ki gönülde saklı olan sevdayı
Yalnızım etrafımda onlarca insan varken yalnızım.
Ey aşk! Ey aşk! Yine düştün içime…

Haykırmak geliyor içimde ne varsa haykırmak!
Ufkum daralıyor, konuşmam lazımken ben susuyorum.
Rahat edemiyorum kelimeler boğazıma düğümlenmiş sanki;
Açıklayacak iki kelime belki her şeyi;
Yok edecek ya da bütün ümitlerimi.
Belki erken bazı şeyler için ama bıraksam kalbim uçacak…

Dökülür hani yapraklar son baharda,
Sahipsiz kalır uğrak caddeler gecenin karanlığında,
Sığınırsın Rab’ bine kimsesiz, tek başına kaldığında,
İz bırakır geçmiş geri de kalsa da izi kalır.
Düşlerken yarını hep mutluluk ister insan hayattan bende seni istedim
Eminim sensiz kalan mutluluğumun susuz ağaçtan farkı olmayacak...