Sensiz Kalan Bu Yerleri Yıkıp Yakmayı Ne ...

Bu gece kendimi yağmurlara verdim beni bırakıp gittiğin için
Bıraktığın her şeyi yıkıp yakmayı ne kadar çok istedim
Ama yapamadım, sensizliğe kıyamadım
Anılarını, seni ve sende kalan her şeyi…

Birde yıldızlar bu derin yaramı açıyordu.

Sema yine dolunayla başladı geceye
Ben yıkmak istedim bu hayatı
Fakat yıldızlar o kadar masumdu ki
Bu evrenin düzenini yıkmak istemedim
Yanık Kerem kadar mutsuzdum
Ferhat kadar yaralı…
Ölümle pençeleşen bir kurban kadar çaresiz
Bir fidan kadar susuzdum.

Kaç defa yakmayı denedim bu yerleri
Ama yapamadım… yapmadım
Çünkü gözlerinde engel oluyordu buna
Semaya her baktığımda gözlerini görebiliyordum
Bana bir şeyler anlatıyordu ama hiç anlamadığım
Yalancı gözyaşlarına tanık olmak istemedim
Bu yüzden manzarayı bıraktım
Bir hırsız gibi kaçtım

Bir sokak aşağısı sen karşımdaydın
Yıllardır birbirimizi görmüyormuşuz gibi
Gözlerimizin içine baktık
Ben senden kaçıyordum
Başımı eğdim, konuşmak istemedim
Sen zorluyordun beni konuşmaya
O an ben ben değildim
Eski aşık, sevdaya sadık şahıs değildim
Yüreğimde bir sana olan nefretim vardı.

Ben sensiz kalan bu yerleri yıkıp yakmayı
Ne kadar çok istedim…

Sen bana bir şeyler anlatmak istedin
Fakat ben bunları anlamamazlıktan geliyordum
Ama neden yalan söyleyeyim
Hala seviyorum seni Allah kahretsin!
Sen eskisinden daha güzeldin
Gözlerin bir başkaydı
Dudaklarında bir başka sıcaklık vardı
Kokun içime vuruyordu
Ama ben gözlerimi yumdum
İçime haykırdım: sevemem
Yine sevemem
Hayır hayır sevemem, diye…
Sen bana sarılmak istedin
Ama ben buna izin vermedim

Çünkü;
İçimdeki kin ve nefret oldukça büyümüştü
Ve ben sensiz kalan bu yerleri yıkıp yakmayı
Ne kadar çok istedim

13.04.04