Sensiz İzmir Şiiri - Önder Ülkegül

Elli yıl sonra bu kez
Sensiz gezdim İzmir,i
Çıktım kale burcuna
Sen yoktun, kokun yoktu
Fal baktığımız yerde
Papatyalar kurumuş
Seviyorum demiştin
Sen yoktun, sevgin yoktu
Eşrefpaşa, varyant,tan
İndim Konak meydana
Saat yine orada
Sen yoktun, gülüşün yoktu
İskelede vapurlar
Bergama'yı aradım
Dinlenceye almışlar
Küpeştede ne hoştuk
Yine bindim vapura
Geçtim Karşıyaka,ya
Sahildeki o yerde
Şarkımızı dinledim
Dalgalar köpük köpük
Sensiz gelip gittiler
Martılara sordum da
Hiç görmedik dediler
Uzandım Menemen'e
O ağacı aradım
Kubilay tepesinde
Sensiz sigara yaktım
Döndüm geldim Fuar'a
Gazilerde dolaştım
Basmane gar pek sessiz
Sen yoktun, Trenler yoktu
Son yolum sokağındı
Cumbalı evler harap
Sen yoktun, sarı ev yoktu
İzmir sensiz bomboştu