Sensiz, İstanbul'suz Şiiri - Nusret Aygüneş

Üstüme gelme be İstanbul
Bugün sevmiyorum seni
İstediğim kişi yanımda değil
O olmayınca hiç çekilmiyorsun ki

Çek şu güneş gözlerini gözlerimden
Hiç de parlak değilsin işte
Beklediğim aydınlık sen değilsin ki
Onun yokluğunun karanlıklarındayız ikimizde

Hiç boşuna uğraşma İstanbul
Sakin denizin bile huzur vermiyor
Ondan alırmışım huzuru meğer, senden değil
O olmayınca hep fırtınalı havamdayım

Heveslenme hiç boş yere
Sokaklarında gezindim diye
En sevdiğim Üsküdar’ında onu göremeyince
Kaybolmuşum çıkmaz sokaklarında

Anladım ki senin güzel olman
Onun burada, içimizde olmasına bağlı
O yoksa, sen de yoksun
Benim gibi onun yokluğunda kaybolursun