Sensiz İstanbul'da Şiiri - Ufuk Demirsoy

Yağmurlu bir İstanbul günüydü
Seni andım sensizim diyerek
Belirsiz bir yarının dünüydü
Seni andım sensizim diyerek

Ne bir neşem oldu ne hiddetim
Dilime aksetti tüm şiddetim
Gelip geçmeden ömür müddetim
Seni andım sensizim diyerek

Çamlıca'dan Boğaz'a bakarken
Hasretinle sigaramı yakarken
Bir hayalden hayale akarken
Seni andım sensizim diyerek

Üsküdar'da alırken vapuru
Rüzgar esiyordu kuru kuru
Martıları sayarken bir sürü
Seni andım sensizim diyerek

Yokluğun belkide bir tür nazdı
Hasretinle gönül şiir yazdı
Sensizim demek bile bir hazdı
Seni andım sensizim diyerek

Galata köprüsünden geçerken
Bir Romen kızından gül seçerken
Acı Türk kahvesinden içerken
Seni andım sensizim diyerek

İstiklal'den aşağı salındım
Ordan geçen bir tramvaya bindim
Tarihin son durağında indim
Seni andım sensizim diyerek

Çıktın geldin sonunda yanıma
Ortaköy'de can kattın canıma
Yolda giderken bile yanyana
Seni andım sensizim diyerek