Sensiz İstanbul Şiiri - Hüseyin Özcan

yalnızım bu akşam,
sahildeyim…..çengelköy'de…..
ellerim cebimde,
gözlerim yere düşmüş.
ağzımda izmarit,
dayanmış ateşi filtreye.
ayaklarım benden ayrı,
kendi halinde,
ağır aksak……….
önüne denk gelene bir tekme……
velhasıl ben bende değilim bu akşam…….

kısaca seni arıyorum ben
sen yokken bu şehirde……
senin yalnızlığında,kederliyim.
önce sitemler çıkıyor dudaklarımdan,
seninle zor sensizlik…..
sonra en kızıl kederler giriyor içime,
en acımasız hüznüyle vuruyor yokluğun.

deniz durgun,
mehtap en güzel halinde belki de….
lakin şimdiye dek,
hiç bu kadar boş bakmamıştım istanbul'a,
manasız ve yitik gelmemişti hiç bu şehir,
o'na da isyan ettim bugün………
çok sevdiğim bu şehire de kahrettim…….

uzaktan geliyor Sezen'in sesi……..
sanki benim için söylüyor.……
'' ah İstanbul istanbul olalı,
hiç görmedi böyle keder,
deliriyorum aşkından,
kalmadı gururdan eser. ''

sonra gözlerim bensiz akıyor,
çekmekten kızardı burnum…….
sonra yine sen.yine,yine…….
varsın……..ama yoksun……..
girdin yine beynimin en küçük hücrelerine.

isyan rüzgarları esiyor kuzeyden,
sensizliğinde üşüyorum….
sonra sitem yokluğuna,
bütün bildiğim küfürler
dolanıyor dilime……
sonra derin bir sensizlik yine,
sonra en zalim hasretin vuruyor başıma….
sonra yine yüzün gözlerime düştü,
sonra sensiz olduğum hergün gibi
sağanak gözyaşlarım,
ve amansız isyanlar sensizliğe…

anlayacağın bu akşam çengelköy hüzün dolu……
boğazdan akan, içimdeki hicran….
mehtap sensizliği gösteriyor lanet olsun
seni aydınlatıyor bana sanki……
hüzün fena girdi anlayacağın,
yine derin vurdun yüreğimin sahiline………
sanırım gitmeyecek,yüzsüz misafirler gibi
mehtabı güneşe teslim edecek belli…….
sensiz olmak çok kötü……
rezil bir durum seninleyken yokluğun.
sokak köpekleri gibiyim…….
sahipsiz….zavallı……
bu saatte bir onlar var,
bir de ben varım zaten……..
yalnızım anlayacağın sevdiğim…..