Sensiz İstanbul Şiiri - Radiye Diri

SENSİZ İSTANBUL

İstanbul işte geldim
yine kollarındayım
ufukta kızıllığın
mavi buğulu gözlerinde
üstüme sinmiş yosun kokusu
martılar şakırdıyor
geldiğimi müjdeler gibi
ne çok özlediğimi
sana kavuştuğumda
vuslatında farkettim

Çok kalabalıksın
öyleyse
neden sende yalnızım
korkutuyor beni onsuz sokakların
kalabalığında yalnız kalışlarım

Sana küsmüşlüğüm
kırılmışlığım var
sana gelmek istemeyişim
senden gidişim
onsuz olmaz demişliğim var

Ahh! İstanbul Canım yanıyor
içim kanıyor
yüreğim kan ağlıyor
gök kubbende onsuz nefes almak
ona ihanet gibi
sen de kaybettiğimi bulamamak kahrediyor

Geldim işte sendeyim
seninleyim
sevgisi eksik ve ezik
şimdi onsuz geziyorum caddelerini
yanan sokak lambaların ışığı azalmış sanki
göğün bulanık
denizin sessiz
yakamoz onsuz hiç güzel görünmüyor

Şum tutmuş sahillerini onsuz arşınlıyorum
hatıraları yad etmeye
içimi burmaya
kimsesizliğimi yüzüme vurmaya hakkın var mı
sen aldın sevdiğimi
sen ayırdın gönlümü
yas tutturdun yüreğime
ahraz ettin bari tutma dilimi

Dinle şimdi ağıdımı
anlat sevdiğimi
anlat ona dokunuşunu
gece siyahı saçlarını savurduğunu
tenini nasıl yaktığını
maviliğine yenik düşen Ela gözlerini
servi boyunu
ona olan aşkını anlat
benden çok sevişlerini anlat
onu benden nasıl kopardığını
benden çok tanıdığını
hangi yollardan geçtiğini
kaç gece sabahladığını
gülüşlerini
hırçın denizinle yarışan öfkesini
sende ki huzurunu anlat

Anlat ki sende onu göreyim
anlat ki onu sende seveyim
özlem hasret gidereyim...
anlat ki seni onsuz sevebileyim
ve İstanbul ben onsuz
yine sendeyim.

Şiirin hikâyesi: 14-08-2012
İstanbul' da trafik kazasında kaybettiğim
canımın içi erkek kardeşime ithafen yazılmış
mısralar yetmez tabi içimdeki tarifsiz acıyı anlatmaya