Sensiz İstanbul Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

Gittim anılara yolundan geçtim
Her daım atışta hasretin içtim
Beklediğim yerde elimi açtım
Yağmurunu döktü sensiz İstanbul

İçimi sızlattı aşkın sancısı
Ayrıldık demeden bildi falcısı
Ateşin yüzüme vurdu acısı
Alev alev yaktı sensiz İstanbul

Dertleştik bir dostla kahve bahane
Dinledi demedi ondan banane
Dolaştım her sokak deli divane
Çok canımı sıktı sensiz İstanbul

Değişmezdim seni verse dünyayı
Ben seni görürdüm koysa aynayı
İstemedim zorla ondan leylayı
Mecnun gibi yıktı sensiz İstanbul

İndim sahiline kış yağmurunda
İçinde sen sandım her vapurunda
Rıhtımda bekledim aşk huzurunda
Bana üzgün baktı sensiz İstanbul

Hiçbirşeyde yoktu senle gözümüz
Hiç böyle değildi senle sözümüz
Kolay silinmezki senle izimiz
Sanki boyun büktü sensiz İstanbul

Ayırdı bak bizi o zalim dostun
Girdi aramıza boşyere küstün
Bilirim bana hiç yoktu bir kastın
Yılan gibi soktu sensiz İstanbul

Bilmem ne getirdi ayrılık sana
Bir tat alamadım hayattan yana
Kara bulutları taşıdı bana
Bak üstüme çöktü sensiz İstanbul

Ben senin üstüne gül koklamadım
Herşeyi anlattım sır saklamadım
Seni çok aradım az beklemedim
Ne şimşekler çaktı sensiz İstanbul