Sensiz insanlar Şiiri - Erdal Sakarya 2

Şimşeğin çaktığı kadarmış hayat,
Karanlık alemde sürgünmüş heyhat.
Kamaşmış gözlerim dünya aşkıyla,
Öteleri gördüm, feryat mı? Feryat.
Varlık ötesini okuyamadım,
Ben seni ömrüme dokuyamadım.
Mevsimden mevsime göçüp durmuşum,
El yordamı, beni seçip durmuşum.
Boşa yorulmuşum, hiçe koşmuşum,
Artık sonsuzluğa kuakmı? Versem,
Okunmayanları okuyup görsem.
Konar göçer imiş meğerse ömür,
Boşa yaşar canlar boşa sürünür.
Şu garip diyarda arandım durdum,
Sonsuz alem sanıp, kendimi yordum,
Seni arasaydım elbet bulurdum,
Bu çıkmaz yollardan dönsem i? Artık,
Hayalden ışığım sönsemi? Artık.
Bana zevk vermiyor sensiz insanlar,
İnanmış bir insan, o beni anlar.
Bu çıkmaz yollardan dönsemmi? artık,
Hayalmiş dünyam bak yırtık pırtık...

,