Sensiz İmkansız Şiiri - Halime Küçük

Tutunuyorum saçlarından,
Tamamlamaya ürktüğüm hayata.
Bir damla düşüyor,
Yüreğimin,
Sensiz kalma korkusu bürümüş,
Kederli yanına?
Seninleyken bile,sensizlik boğuyor
Gökyüzü kararıyor.
Ama...
Nafile yağamıyor.
Bulutlar korkak,bulutlar bi çare
Düştü düşecek cemre,
Cemre,seninle yüreğime.

Sensiz imkansız
Saatler yelkovansız,akrepsiz...
Bozkırlaşmış kalabalık şehir...
Yapayalnız ve bi o kadar çıplak!
İçimi ürpertiyor...
Nefesinin karışmadığı hava!
Düşler kaldırıyor perdelerini,
Ve sahne.
Alkışlar adını çırpınıyor,
Uçuşmuyorsa sesler sensiz...
Sensizlik kaplıyor.
Gölgen oluyor gölgem...
Sensizlik imkansız.

Ah be canım...
Gelsende kapansam ayaklarına
Bir sustursam gönül sesimi...
Bu sabah güneş doğmuyor.
Sensiz imkansız...

Olmuyor.
Anlamıyorum hayatı
Perde kapansada gözümde
Yine o sahne,
Yine aynı oyun,
Sensiz imkansız... Oynanmıyor.