Semada vakitsiz tan söküyordu
Sensiz yolculuğun ilk durağında
Yoluma bulutlar yaş döküyordu
Sensiz yolculuğun ilk durağında
Hasret her menzilde karşıma çıkar
Hatıralarımı hoyratça yıkar
Yokluğun ızdırap artık aşikâr
Sensiz yolculuğun ilk durağında
Her tatil dönüşü durduğum yerde
Sisler, tüm yolumu sarmış ilerde
Elimdeki resmin dert katar derde
Sensiz yolculuğun ilk durağında
Kaderine razı tüllenen dağlar
Soymuş libasını bahçeler, bağlar
Arzın saçlarını okşuyor rüzgâr
Sensiz yolculuğun ilk durağında
Hasrette düğümlü tadı vuslatın
Girift bir bilmece adı vuslatın
İçimde bir ukde kaldı vuslatın
Sensiz yolculuğun ilk durağında
Elazığ/1997
(Teşehhüt Miktarı 2020)
Kayıt Tarihi : 14.2.2021 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!