Sensiz Ilıman Günler Şiiri - Berk Doğan

Şu fani dünyadan isteğim ne pul ne de para
Ah sen yok musun dudakları sonsuzluğu kulakları,kanla yazılan bir coğrafyayı
Burnu ucu bucağı,gözleri geleceğimin önsözlerini yazmakta olan sen
Salkım saçların mı bahtıma aşina
Günlerdeki haftalardaki uzaklaşan yıllardaki sen ömrümle bir köşede ücra

Yoklar serili üstüme
Çok derinlere açılma gök kapanıyor
Dünyanın dörtte üçü senden oluşuyor
Eşsiz güzelliğin ah çekenlere ders olarak anlatılıyor

Kelebekler neden her yerde
Batıyorken uzaktan gelen simitin dermanı ne
Çatlamış topraklardan gelen inlemeler mi derinde
Yokuş yukarı yuvarlananların mı bu ceza
Yol boyunca tepeden bakan yüzün fermanı ne

Neden gecekondulardan farksızsın
Karma karışık ve daima düzensiz
Bazen aynanın ucunda bazen ise uçurumun
Çaresi yok mu darma duman olan şuurumun

Hayat denirse yaşıyorum
Dünyamın dörtte üçü senden oluşuyor
Su gibi her şekle giriyor kutsal sevgim,taşıyorum
Hayasızca serapları,derimden sökercesine kaşıyorum

Öyle bir hastalık ve illetsin ki
Öylesine tebessüm ettirensin ki
Yatağa düşürüp şükürlere vesile olansın
Çözümsüzsün on yıllardır süren kalbimin kilidi çözümümsün

En büyük korkum en büyük neşem
Topraklarına kök saldı çoktan kaşem
Her bir dalı farklı boyutta
Senin kıramayacağın kadar sağlam
Sensizliğin rüzgarıyla yok olacak bir dayanıklıkta

Eşsiz nimetler ve fırsatlar olsa da
En değerli altınlar gümüşler ve nice cevherler senin karşında bir hiç olmakta
Güzelliğin kıtalarda kutsalca dilden dile dolaşmakta
Şu fani dünyadan isteğim ne pul ne de para
Haftalarda ve sürgün yıllarda bir sen ömür boyu yeter bana