Sensiz İki Şey Şiiri - Bektaş Bekdemir

Her insanın sabah kalktığında
Mırıldandığı bir ya da birkaç cümlesi vardır.
Yoksa bile olmalı…
Hani kimi şükürle uyanır. Kuru şükür çeker.
Erken kalkmanın hışmıyla işine küfreder kimi.
Kimi de bulamadığı çorabın tekine.
Bazıları perdesini aralar
Hay Allah havada yine diye başlayan cümlesini tamamlar.
Bense uzun uzadıya mırıldanırım.
Allah’ım şükür ki “gün”e uyandım,
Yapacağım yarım işlerim vardı.
Biliyorum hep olacak da…
Sonra devam ederim…
Yaşıyorum ve yaşadığım sürece
İnsan olmayı kaldırmaya çalışan yüreğim
Sevgiyle, sevdayla, umutla çarpmaya devam edecek.
Şükür sevgiyi, umudu bu sabahta yeşerttiğin için…
Ne iyi ki bu sabahta sevdiklerimin sevgisinden bir gram dahi eksilme yok
Hatta bu yazımı yazarken daha çok sevdiğimi, seveceğimi hissediyorum.
Bugün içimden iyi şeyler yapmak geçiyor.
Uzun zamandır aramadığım arkadaşları aramak gibi,
Bir dilenciye para vermek gibi, en basitlerinden.
Allah’ım bana bugün de
Yüreğimden geçenleri yapacak güç ver diyorum…
Sonra hayatta çok sevdiklerim var onlara mutluluk ver.
Yanımda olanlara,
Olduğunu hissettiklerime,
Beni yanında hissedenlere…
Allah’ım bugün çocuklar şeker yiyebilsinler.
Anneler telaşsız emzirsin yavrularını…
Sonra son zamanlarda karşımda,
Sabahın köründe varla yok arası duran biri oluyor,
Sen geliyorsun aklıma.
Uyandım uyanacam derken çekip gidiyor.
Peşinden bağırıyorum. “Seni seviyorum”
İşte sevgili sensiz uyandığım her gün. Allah biliyor…
Evet
Allah biliyor, ben biliyorum
Seni seviyorum.
Günaydın Hayalim…