Sensiz Hüzün Kokuyor Bu Şehir

Üşüyorum sensizliğimde
Urbam sarındığım yalnızlığım
Hüznü katık yapıp ekmeğime
Sensizliği yudumluyorum su niyetine
Hüzün kokuyor bu kentin havası
Sensiz yaşamak istemiyorum bu şehirde
Umutlarımı alıp gittin giderken, ömrümü çalıp
Sevdamı, sevincimi, göz yaşlarımı, yarınlarımı,
Her şeyimi bendeki, seni alıp gittin
Söyle sevgili
Sensizken nasıl yaşarım şimdi ben bu şehirde

Vuruyor dalgaları sensizliğin yürek kıyılarıma
Etrafıma yağan billurlar sensizliğin yağmuru
Üşüyor ruhum, sensizliğin soğuk esen rüzgarlarında
Söyle nasıl yaşarım ben şimdi
Mekanı sensizlik olan hayatın tam ortasında

Acımasız bakan gözlerin yaktı gençlik baharımı
Dökülen yapraklarım ağladı ayaklar altında
Sararıp soldu güz rüzgarlarıyla bedenim
Tutunamamanın acısına mı yanmalı bu yüreğim,
Yoksa sensizliğin tam göbeğinde bulunmaya mı?
Söyle sevgili
Sensizken nasıl yaşarım şimdi ben bu şehirde

Öksüz bıraktın umutlarımı,
Savunacak neyin var, ne diyeceksin
Olamadı, terk ettim demek kolay öyle mi..
Taşıyamam seni diyemedin,
Beraber yanacakken, küle çevirdin beni
İnsaf kalmamış yüreksiz yüreğinde
Sarmalayıp verdiğim yüreğime ihanet ettin
Söyle sevgili
Sensiz nasıl yaşarım şimdi ben bu şehirde