Yalnızlık nasıl bir şey
Seni tanıdıktan sonra hiç bilmedim ki
Her anımda sen vardın
Sensiz hiç nefes almadım ki...
Yüzyıllardır hasretini çektiğim
Ciğerlerimi nefesiyle nefeslendirdiğim
Sevdam hasretim her şeyim
Sensiz hiç nefes almadım ki...
Yıllar geçse de hiç bir zaman vazgeçmediğim
Adını yüreğime ilmek ilmek işlediğim
Rüzgârda kokunu, yağmurda tenini özlediğim
Çiçekteki özüm
Her duamdaki sözüm
Sensiz hiç nefes almadım ki...
Yalnızlığım hiç olmadı benim
Yokluğunda hatıralar
Olmadı düşlerimde büyüttüğüm
İsmini altın harflerle yüreğime beynime kazıdığım
Sensiz hiç nefes almadım ki...
Kışımda boran oldun dondurdun
Baharımda yağmur oldun bereketlendirdin
Yazımda güneşim oldun kavurdun
Hasretinle iklimden iklime savurdun
Sensiz hiç nefes almadım ki...
Sınava çekme beni
Dünyada daha ne yaşatacaksın ki
İnsan bir nefese bu kadar hasret yaşar mı
Saymadım ömür nasıl geçti
Sevmenin güzelliğini yaşamadan insan anlayamaz ki
Sensiz hiç nefes almadım ki...
Mevsimler yıllar geçmiş bana ne
Vuslat olmamışsa hayallere de pranga vurulmadı ki
Vuslat illa ki dünyada değil ki
Dualarımda cennetimde huri diye dilediğim
Sensiz hiç nefes almadım ki...
©
15 Haziran 2024
00:03
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 15.6.2024 02:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!