Sensiz hayatın hiç anlamı olmayacak...

Sensiz hayatın hiç anlamı olmayacak...

Her sabah o istenmedik günlerin doğuşunda uyanacağım yalnız bir başıma.Camın kıyısındaki çiçeğin usulca kuruyuşuna tanıklık ederken.

Aklımdan çıkmayan sensizlik, bu bedenimdeki isyancıl damarı kabartıp bertaraf edecek herşeyi. Konuşmayacağım sevdiklerimin beni tanıdğı gibi.Gülümsemeler yerini yüzümdeki eşkimsi duruşlara, sessiz kalışlarıma bırakacak ansızın...

Duruluşumda başlar bendeki gök gürlemeleri sert rüzgarlar sonrası usul usul yağışlarımın başlangıcında belki...

Bir kaç kadehle adını zikrederken, boğazıma düğümlenen kelimeler arasına adını saklayacağım kimse bilmeyecek kimse duymayacak.

Benim her saniye ölüşlerimde selasız,insansız ve topraksız gömülürken yerin beş kat altına.Sen aklıma düştüğünde kalbimin gölgesine uzanırken gözlerimi kapayıp düşlerimde görmek, hayal etmekte olacak bu bedenimin dönmeyişlerinde

her nerede olursa olsun ansızın durup başım öne eğip dizlerimi yere olabildiğince sert vurucak, kanamasına bile aldırış etmeden dön hadi ne duruyorsun diyeceğim...

Günün öğle saatlerinde kara bulutların havamı kararttığına tanık nereye gidebileceğimi düşünmeden çıkarken yola cebimdeki yapıştırılmış resmin üzerine elimi yaslayıp durulana kadar yürüyeceğim..

Bu çok zor olsada şimdilik..