Sensiz hayat bomboş! ...

Sayende günüme gün doğmuştu
Sevginle umutlar yol olmuştu.

Yüreğime sarmıştım seni
Her zorlukta omuz omuza
Yan yana yürümek için...

Hastalığında sağlığında
Omzunda son nefesimi
Son sözlerimi duymak için…

Sev istedim sadece sevmeni! ...

Temmuz ayında aşkınla ocak tutuştu
İçimde yanan kor alevler
Sevdim, işte seni öylece delice…

Sen se unuttun! ...

İnkar ettin! ...
Yok saydın! ...
Nefret ettin! ...
Yenildin! ...
Yenildin! Sevgisizliğe…

Duydum ki kara büyüler
Yaptırmışlar sana…

Gülmesin yüzü, sevmesin diye.

Ondan mıdır bu tavır! ...

Unutmadım ben,
Unutmayacağımda…

İçimde yanan yangınlar
eçmeyecekte sensiz! ...

Ne olur du sanki! ...

Sevseydin!
Diyebilseydin!
Dost bilseydin!
Unuttum demeseydin!
Yanımda olsaydın,
Yenilmeseydin bu kısa ömrümüze! ...

Boynu bükük tek başıma
Ayazda bıraktın, şimdi beni…

İçimde bin bir karmaşık duygularla orta yerde
Yıktın duvarları, örttün üstüme
Kara toprağı…

Hüznü, çöktürdün ruhuma.
Hayal oldu mutluluk.
Düşünce omzuma kahır…

Oysa;
Kucaklamak vardı, dünyayı seninle
Ölümsüzce, dolu dolu sevmek vardı! ..

Yeniden sev beni!

Hisset! ...
Ruhum, ruhuna muhtaç…
Anlasana sevdiğim! ...

Sensiz, hayat bomboş! ...