Sensiz hayat Şiiri - Nevzat Güzeldere

Kızgın çöller deyim sanki bu kalabalık Şehirde
İnsanlar tat vermiyor her şey,
Kupkuru ve renksiz. Düşen bir yaprak
Misali solgun perişanım. Üşüyorum
Dalgınım kendimden habersiz yürüyorum
Sokaklarda. Issız kaldırımlarda yürüyorum
Sokak lambaları sabaha kadar eşlik eder
Yalnızlığıma. Hava buz gibi çarpıyor rüzgar
Acımasızca yüzüme. Titriyor dudaklarım
Her nefes alışım hasreti soluyor
Ciğerlerime. Kanadı kırık kuşlar gibiyim
Sensizliğe çırpınıyorum. Kar taneleri gibi
Eriyorum mecnuna döndüm Leyla diye
Yalvaran günleri saydım. Hayatımı yiyip
bitiren zamanlara tutsak kaldım.Uzat
Ellerini kurtar beni karanlıktan sevgili

( SENSİZ HAYAT ) Yukarıdaki mısraların yazarı İSTANBUL / ESENLER ‘ de oturan sanat danışmanım "ASLIHAN ÇİM İSTANBULLU" hanımefendidir