Sensiz Hayat Şiiri - Muhittin Alaca

Ey viran kalbimi süresiz ç/alan!
Unutmak mümkün mü, kanarken ciğer?
Kocaman boşlukmuş, geriye kalan,
Senle her şey eşsiz, hoş imiş meğer;
Sensiz hayat zevksiz, boş imiş meğer.

Nağmeler inlerken, dertli telimde,
Gözlerden süzülen yaş ise eğer,
Hayalin karşımda, ismin dilimde.
Sokaklarım fersiz, loş imiş meğer,
Sensiz hayat renksiz, boş imiş meğer.

Köşeler, izbeler, mekanım oldu,
Geceler çok uzun, doğmuyor seher.
Titredim ayazda, gül benzim soldu,
Kaldırımlar banksız, taş imiş meğer;
Sensiz hayat barksız, boş imiş meğer.

Kırıkhan’a bu yıl, gelmedi bahar,
Oysa çiçeklenmiş, cümbüşmüş her yer.
Amanoslar hâlâ, kar ile buhar,
Dört mevsimim farksız, kış imiş meğer;
Sensiz hayat şevksiz, boş imiş meğer.

Hasret şiirleri karalıyorum,
Mısramda öznesin, ilhama değer.
Kabıma sığmıyor, daralıyorum,
Taşıdığım öksüz, baş imiş meğer;
Sensiz hayat köksüz, boş imiş meğer.

Konduk, göçüyoruz, sayılı nefes,
Yürekten vurgunlar, sınırsız sever.
Sonsuzluk yurduna açıldı kafes,
Ömür geri çarksız, kuş imiş meğer;
Sensiz hayat aşksız, boş imiş meğer.

16.03.2019
Muhittin Alaca