Sensiz Hayat Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Akşam kalabalığında yalnızım
Sensizliğin vurmasıyla
Özlemini acılara ayrılığa yazdım
Sokak taşlarında seksek yürürken
Hasretini lambaların altına bıraktım
Anıların avutmalarıyla
Gündoğumlarına nefret ettim
Trenin sesinde hüzünlerle yüreğimdeki kırıntıları
Uzaklara attım
Resimlerin ömrüme sensizliğin sehpası ile yaşıyorum
İşte günlerim hep böyle
Telefon sesiyle kalkıyor çaresizliğime sarılı hayallerim
Göz atıma saklanan sensizliği akıtıyorum geceme
Sensiz günlerim
Sağanak yağmur gibi geçiyor
Su birinkitisindeki cemalinle avunmakla
Aynadaki çocuksu yanaklarımda açan
Sensizliğin kardelenlerle kokluyorum
Anılarımı
İşte günlerim senle sensizliğinle geçiyor
Kimi seni kaybettim diyor kimi kaybetmediğimi söylüyor
Aslında ben seni hiç kazanmadın
Ve hiç kaybetmedim
Yüreğimde yetiştiğim senle yaşadım
Son noktayı da öyle koyacağım
Velâkin sana tek diyeceğim
Seni sevdim seveceğim