Sensiz Günlerim Şiiri - Ersin Durdu

Yokluğunda saklıydı tüm yalnızlıklar
Kimselere anlatılmayan
ve hiç kimseyle paylaşılmayan
ismi cismi olmayan
yeri hiç dolmayan
işte öyle saçmasapan
bir soğuk griydi yaşadığım

Bir yerlerde atarken nabzı hayatın
Çekerken günahını bir âhın
ve güneşi olmayan
her sabahın sonunda
sensiz bir mecburiyetti hep uyandığım

Şu koca şehir
akıp giderken içimden
gerçekle düşün savaşı
evvel ezel devam ederken
ve buğulu gözlerin geçerken gözlerimden
Tarifsiz hasretindi içimde savaştığım

Tüm sözler kifâyetsiz
bir de umudum
kalmışken bir başına
ve kulağımda çınlayan sesin hüznü
yaşarken dün gibi hâlâ
Anlamıştım herşeyi
Asla vazgeçemeyeceğim
Sendin tek varlığım.