Sensiz Günler Şiiri - Yunus Hüseyni

Sensizken günler bende akşamdan başlardı
Zifiri karanlığa âşık, baykuş gibi

Kalbim her pencere ışığında yanardı
Aşk şarabına hasret, bir berduş gibi

Minareler ezanlı, ben ise yastayım
Amansız karasevda suçum, mahpustayım
Çaresi bulunmaz derdin hastasıyım
Kendini beyhude arayan, sarhoş gibi

Kaç günlük ömür, geçiyor karanlıklarda
Çıkmaz yol, bilinmez hangi maceralarda
Daha sana yazılacak mısralar var da
Sanki bende aşk kelamı, yorulmuş gibi

Garip bir şairin sana vurulduğunu
Şiir yağmurunun artık yorulduğunu
Zamanın sakinleşip duyulduğunu
Duy! Ecelin önü kesilmez, yolunamuş gibi

Yazımı sustumu, sevdam senin sözündür
Kefensiz naaşım sinende, kalbindedir
Belki saadet böylece ikimizindir
İki ruh, tekrar bir kalpte var olmuş gibi

Gözlerin bu dünyanın pencereleridir
Senden başkasını sevmek mi? Cehennemdir.
Sözlerin, şiirlerimin mükemmelidir
Ezelden ebede giden sonsuzmuş gibi

Bakışımı, bakışında gizlemeliyim
Beraber ağlayalım, beraber gülelim
Saçlarına dokun, ellerin olsun elim
Şu dünyada bize ölüm, hiç yokmuş gibi.