Sensiz Gün Şiiri - İbrahim Ediz

Sensiz güne ilk merhabaya
Defalarca sarhoş olup sızmak varken
Bu kalp sızısı niye…
Hayallerinin âleminde meskûn mahallerde ağlamak
İç kanatan seviyorumları duyarak
Biraz ürkek biraz aksak
Ama hep yürekten hep çıplak
Can evimden vuran yeşil gözlerine inat,
Ki sana göre hep elâdır
Mantıksız bir mücadeledir
Ağlatan gözler için süren kavga
Hep denir ya
Kırık kalpler sokağında…
Her kadehte her iç çekişte
Adına başlayan her ağlayışta
Sigara ateşinin gölgesine yansır
Öpülesi dudakların
Ten kokuna hasret gider
Neye faydası var ağlamanın
Veda mektubum koynunda
Soğuk karanlık sokaklarda
Almıştır yerini aşığın
Bu gece bir yıldız daha kopar gökten
Gözyaşlarıdır misafiri sensiz günlere başlamanın…